“VC Zoersel, een club als geen ander !”
Nu we eindelijk over een eigen sporthal beschikten stond er ons niks meer in de weg om ook op sportief vlak de club uit te bouwen.
Binnen de kortste keren traden we met 4 damesploegen en 5 herenploegen aan in competitie. Het eerste seizoen in onze nieuwe sporthal bleek al meteen een schot in de roos .
Heren 1 speelde kampioen in 1st gewestelijke met Rijkevoc als grootste concurrent.
Maar.... oh wee, die nieuwe betonnen sportvloer speelde ons al meteen parten.
De topper tegen Rijkevoc onder massale belangstelling werd stopgezet vanwege condensatie. Onze vloer was nu wel glad maar onder de wedstrijd werd hij spekglad.
Alles geprobeerd, half uur wachten, toeschouwers naar buiten, niks hielp. Deze match moest herspeeld worden en ook de volgende jaren zou blijken dat er regelmatig matchen moesten worden stopgezet en herspeeld.
Gelukkig heeft het gemeentebestuur ons toen financieel bijgesprongen zodat we na een 5-tal jaren aanmodderen eindelijk verlost waren van onze betonnen sportvloer. Er werd toen een heuse sportvloer aangelegd welke op ieders goedkeuring kon rekenen en was ook het bange afwachten of de match kon uitgespeeld worden definitief voorbij.
Gedaan met piekeren en het betonnen vloertijdperk definitief afgesloten.
Sportief liep het steeds beter. Dankzij een uitzonderlijke lichting spelers en met Herman Van Peer als trainer-speler promoveerden wij op enkele jaren van 3de provinciale naar de landelijke afdelingen.
Spelers van toen waren oa Benny Francken, Patje Sterkens, Bart en Kurt Smits, Stef en Staf Janssens, Mark Van Giel, Paul en Erik Vanderhallen en Dieter Faes.
We speelden indertijd memorabele bekermatchen tegen in onze ogen grote ploegen zoals Fram Merksplas, Heidesmash Nijlen en Meubelux Deurne.
Al deze ploegen gingen voor de bijl in onze bomvolle sporthal en als de schuifdeur van de kantine werd opengetrokken was het hek van de dam. Na de match werd menig liedeke gezongen en volgens de overlevering werd daar het vogeltje geboren dat niet kon ka…… want er was een pluimeke aan zijn p…….. blijven plakken.
Heren 1 speelde dan ook in 1982 als 2de provincialer de finale van de beker van Antwerpen (in de finale kregen we toentertijd geen voorgift meer) en verloren we van nationaler Mortsel. Dit was voorlopig een hoogtepunt in de rijke volleybalgeschiedenis van onze club.
We herdenken uit die tijd onze beste speler Bart Smits die net na zijn overstap naar Heidesmash zijn ongelijke strijd tegen kanker verloor op veel te jonge leeftijd.
De foto van onze nationale kampioeneploeg bij de beloften waar Bart deel van uitmaakte hangt nog steeds in onze fotogalerij in de gang van de sporthal.
Ook de dames maakten onder het trainerschap van Cois Eelen een reuzesprong.
Zij gingen van gewestelijk naar 1ste provinciale. Oa Hild van Giel, Peggy van der Aa, Monique Peeters, Annemie Lambrechts, Ria Truyen, Anita Duchene maakten deel uit van deze lichting.
Halverwege de jaren tachtig namen we ook de inrichting van de finales van de Beker van Antwerpen voor onze rekening. Tribunes werden in elkaar gelast in de garage bij Luc Bran, de taraflex sportvloer werd opgehaald in Antwerpen, er werd een tent bijgeplaatst voor de kantine en het bestuur ronselde reclame bij elkaar om dit alles te bekostigen.
Dit bleek zo een groot succes dat onze kleine sporthal uit haar voegen barste en het PK meteen besliste dat er voortaan 300 zitplaatsen moesten zijn voor de supporters zodat we meteen uitgesloten werden voor de inrichting van de finales want 300 zitplaatsen kregen we in ons zaaltje niet voor elkaar. We zijn dan de volgende jaren uitgeweken naar de sporthal in de Achterstraat zodat we nog verschillende jaren na elkaar de finales ingericht en ook 3x de finale gewonnen hebben.
Zoals gezegd speelden we met de heren vanaf 1985 in landelijke en we zijn er nooit meer uit geweest. Sterker zelfs. In heel de clubgeschiedenis zijn we maar eenmaal moeten degraderen van 2de divisie naar 3de divisie.
Met het weerkeren van Herman van Peer als trainer forceerden we in enkele jaren tijd de doorbraak naar 1ste Nationale (nu de huidige liga B). Met spelers als Koen Verschraegen, Wille Grootjans, Koen Devrij, Pat Augustijnen, Tim Sterckens, Patje Sterckens, Steven van Beneden en Johan Van de Peer hadden we indertijd een sterk geheel. Vanaf 1998 tot heden speelt VC Zoersel onafgebroken in deze reeks. We hebben vele ploegen zien komen en veel zien afhaken, alleen VC Zoersel is blijven bestaan in deze reeks.
Een zwarte bladzijde onze geschiedenis blijft het dodelijk ongeval van Johan Van de Peer
Op terugweg van een training in Zoersel werd de auto van Johan en medereiziger Tim Sterckens in het Leuvense gegrepen door een tegenligger. Voor de familie een enorme klap. We denken met graagte terug aan Johan die een uitstekende ploegspeler was. Vader Fons was in de beginjaren ooit onze eerste echte trainer-speler.
De stap naar ereklasse hebben we (voorlopig?) nooit overwogen omdat de financiële eisen van de aan te werven spelers ons te zwaar zouden belasten.
Nieuw was ook dat het arrest Bosmans de spelers en speelsters de vrije loop liet. Voor het arrest bleef de ploeg nagenoeg onveranderd. Alleen de uitzonderlijk goeie spelers gingen voor een vooraf bepaalde opleidingsvergoeding naar ereklasse.
Dit was ook de normaalste gang van zaken.
Na het arrest was het elk seizoen uitkijken of er nog wel een ploeg op de been kon gebracht worden. Dankzij den Broecke die sponsors binnenhaalde en Benny Francken, ondertussen van speler naar manager, hebben hier schitterend werk geleverd en daardoor hebben we ons steeds weten handhaven in 1ste nationale niettegenstaande de grote concurrentie van ons omliggende clubs.
Vanaf 1994 werd er voortaan ook jaarlijkse volleykampen en stages georganiseerd voor onze jeugdspelers en speelsters. Heel voorzichtig begonnen met een 14 tal spelers op kamp in Koersel en 3daagse stage in Hoge Rielen zijn we daarna uitgegroeid naar volleykampen en stages met een 100tal jeugdspelers.
Het een en ander had tot gevolg dat onze jeugdploegen een geweldige opgang kende met vele nationale titels als bekroning.
Deze kampioeneploegen hebben dan ook terecht een plaatsje gevonden in onze inkomhal.
